op Gerty Spaarneziekenhuis november 1998
ik overdenk in deze kille gang
terwijl het nachtelijk uur snel nadert
dat we vaak en veel te lang
vochten, mensonwaardig
en dat m'n oordeel meestal hard en heftig was
dat spijt me echt
dat gaf geen pas
ik overdenk in deze kille gang
dat je me dagelijks optilt, me lijflijk draagt
niet gisteren, vandaag, nee al jaren lang
m'n huilbuien en m'n dips verdraagt
mijn zieke lijf op 't jouwe leunt
en ik je haast niets geven kan
dat jou echt steunt
stil hoop ik dat je zo verder gaat
ook al zal het de pijn in mijn lijf niet verdrijven
't maakt het draagbaar, jij bent mijn maat
en ik hoop dat je dat zal blijven
ik denk aan alle lief en leed
en denk liever nog aan alle goede dingen
die ik zo graag met je deed
zaterdag 28 april 2012
donderdag 26 april 2012
' s morgensvroeg
's morgens vroeg november 1986
's morgens vroeg, in het nog natte bos
loop ik met slome pas
m'n beide honden snuffelen aan struiken
en doen dan, gelijk een tweeling
gezamenlijk hun ochtendplas
de nu nog vaal blauwe lucht
hangt boven me te gloren
de natte bomen wachten op de zon
opnieuw is er een dag
in 't nog slapend bos geboren
naarmate ik langer loop
zie ik de lucht "verblauwen"
het bos verkleurt, wat strijklicht hier
wat schaduw daar,
en ik, ik stap wat onbehouwen
het eerste zonlicht tegemoet
en net als de toppen van de bomen
voel ik, haast sluimerend nog,
de nieuwe dag, het nieuwe licht
bij me naar binnen stromen
en als.....
als de natuur het bewijs zou moeten zijn
van uw bestaan
dan heeft U mij vandaag
weer overtuigd
's morgens vroeg, in het nog natte bos
loop ik met slome pas
m'n beide honden snuffelen aan struiken
en doen dan, gelijk een tweeling
gezamenlijk hun ochtendplas
de nu nog vaal blauwe lucht
hangt boven me te gloren
de natte bomen wachten op de zon
opnieuw is er een dag
in 't nog slapend bos geboren
naarmate ik langer loop
zie ik de lucht "verblauwen"
het bos verkleurt, wat strijklicht hier
wat schaduw daar,
en ik, ik stap wat onbehouwen
het eerste zonlicht tegemoet
en net als de toppen van de bomen
voel ik, haast sluimerend nog,
de nieuwe dag, het nieuwe licht
bij me naar binnen stromen
en als.....
als de natuur het bewijs zou moeten zijn
van uw bestaan
dan heeft U mij vandaag
weer overtuigd
dinsdag 24 april 2012
Voor oma Schreuder
Voor oma Schreuder December 1984
Als je handen beven gaan
en je menig ding moet laten staan
omdat het anders zo schommelen gaat
krijg je tijd voor andere dingen
soms ook voor herinneringen
Als je lijf niet best meer wil
als je het koud krijgt, soms zo kil
als je benen stijf en strammig zijn
en ook je knieën doen soms pijn
heb je tijd voor andere zaken
die het leven prettig maken
Als je vaak zo moe al bent
zodat je jezelf haast niet herkent
terwijl de dag beginnen moet
dan is het voor een ieder goed
te weten dat er dingen zijn
vaak vol plezier en oh zo fijn
Te weten dat er bloemen bloeien
en bossen vol met bomen groeien
en weten van een kindje klein
tot langzaam aan volwassen zijn
van werkplezier en vrije tijd
en dat dat mag, na werkzaamheid
voor u dees kleine overweging
voor als het wéér vandaag 'niet best' ging
voor meer plezier in uw vrije tijd
na een leven vol van werkzaamheid
donderdag 19 april 2012
Ik beschouw
Oktober 1956
Na de avonturen van Francois Villon gelezen te hebben, was ik erg onder de indruk van deze schrijver, avonturier, dichter en vooral aanbidder van het vrouwelijk schoon.
Een van zijn gedichten heette " ik beschouw vanwaar ik kom"
Naar aanleiding daarvan kwam dit rijmpje tot stand.
Ik beschouw
zo zeker als de wereld draait
en sterren aan de hemel staan
zo zeker als de dood soms maait
en wij in het leven staan
zo onomstotelijk staat het vast
daar kun je eeuwig van op aan
de echte liefde blijft voorgoed
die blijft voor altijd toch bestaan
Na de avonturen van Francois Villon gelezen te hebben, was ik erg onder de indruk van deze schrijver, avonturier, dichter en vooral aanbidder van het vrouwelijk schoon.
Een van zijn gedichten heette " ik beschouw vanwaar ik kom"
Naar aanleiding daarvan kwam dit rijmpje tot stand.
Ik beschouw
zo zeker als de wereld draait
en sterren aan de hemel staan
zo zeker als de dood soms maait
en wij in het leven staan
zo onomstotelijk staat het vast
daar kun je eeuwig van op aan
de echte liefde blijft voorgoed
die blijft voor altijd toch bestaan
maandag 16 april 2012
De vrijgezel
De Vrijgezel (november 1967)
Ik heb geen kouwe klauwen
en als ik mijn pijp maar heb
en mijn pantoffels
mijn krant en mijn bier
waarom zou ik dan trouwen?
waarom zou ik het niet zo houwen?
Mijn moeder wast mijn kleren
stopt mijn sokken
kookt mijn eten
naait de knopen aan mijn broek
als ze soms beweren?
voor mij geen kinders, neen
geen snottebellen
vieze toeten
vuile luiers
en kapot speelgoed
ik ben toch niet alleen?
ik heb mijn moeder om me heen!
.
.
.
.
.
't was net haar begrafenis
het is nu koud
en kil in huis
en stil in huis
en kil in mij
het is
omdat ik haar zo mis
Abonneren op:
Posts (Atom)