Jingle Bells

Kerst, Haarlem 1998


Jingle Bells en rosbief
snijbonen en peertjes toe
Kerststal, kindje Jezus
os en ezel zijn al moe
Nachtmis of Kerkspleintje
samenzang, kaarsen aan
kerstboom met versiering
en bij dat kindje
even stil blijven staan
nu zijt wellekome
Jesu Lieve Heer
Ik hebt het TE vaak vergeten
daarvoor schaam ik me nu zeer

Dromen

Soms blijf ik staan en staar voor me uit                                          dec 1985
en realiseer me
dat ik sta te dromen

en zie dan plots
als door een ruit
al die ik bemin me nader komen

ik herken gezichten, 'k herken hun lach
ik zie handen
naar me uitgestoken

en wie ontbreekt, dat lag aan mij
met hem of haar
had ik gebroken

de volgorde herken ik haast
maar voorop staat
dat is me zeker
eerst Gert en Helma, Joep ernaast
daarna wordt het wat onzeker

men lacht en loopt, begint te zwaaien
ik krijg het warm
van binnen uit
ondanks dat 't begint te waaien

dan loop ik door en kom tot mezelf
en realiseer me dat ik stond te dromen
maar het blij gevoel
dat blijft me bij
dat 'k ieder die ik echt bemin
zo wuivend langs zag komen

de huisvrouw

de huisvrouw                                           februari 1985

toen ze haar handen uit de tobbe haalde
was haar arm zo verrimpeld
dat ie leek op opa's neus
als die had gepimpeld
en van zijn kroegentocht verhaalde

het schuimend sop van de maandagwas
zat zelfs op haar bezwete hoofd
heur haar hing daar in slierten
zo erg, dat een ieder had geloofd
dat zij, mevrouw, de werkster was

en terwijl ze haar transpiratie rook
dacht zij, weer doorgaand met de sokken
(van man en studerend zoon
die voor zijn tentamens zat de blokken)
'k ben huishoudslaaf en blijf dat ook

ze wrong daarna de was goed uit
haar handen hingen het aan de lijn
met houten knijpers, in de zon
ze dacht: ik wil geen vrouw, geen moeder zijn
ik heb genoeg ervan, ik wil er uit

en daarna ging ze sloffend naar binnen
waar alles nog naar boenwas rook
ze keek trots haar kamer rond
haar blik trof de stapel strijkgoed ook
waar aan ze moest beginnen............

farce

" moet je goed luisteren, het is toch allemaal een farce"


Terwijl mijn handen over de type machine gaan, dwalen mijn gedachten terug. Ik stapte naar voren mijn sigaret nemend en sprak het kleine vrouwtje aan. Duidelijk italiaans. Een snor van donkere haartjes op haar bovenlip. Geblondeerde haren, strak naar achter gekamd. "En laange wit broek, maat 53" zei ze, ' heb ik niet meer ' repliceerde ik en ze draaide zich al om. " daank U wuel" en weg was ze. De wind van de opengaande deur waaide haar parfum naar binnen. Veel te zwaar voor zo'n klein wijfie!

" moet je goed luisteren, iedereen speelt toch komedie, ja , ik geloof dat ik wel eerlijk ben, ik wel!"

Toen ik door de winkel liep schoot me ineens te binnen dat ik het zonnescherm nog moest ophalen: kastje open, touwtje trekken met mijn volle gewicht, en hup, daar ging het logge witte ding de hoogte in. Zon straalt de tent binnen. Nu maar meteen de airco aanzetten ondanks de koelte die er nu nog is. Anders is het in 10 minuten te heet in de zaak. Ik schenk mezelf een gekoeld glas water in en neem een grote teug. Te groot! Het schiet verdomme in mijn luchtpijp en ik steek zowat de moord, hoest me een ongeluk en kan even door mijn betraande ogen niets meer zien. Maar het klaart op. Langzaam klaart het op en kijk ik naar mezelf in de spiegel en zie dat mijn hoofd een soort rode biet is. Gelukkig tijdelijk, weet ik uit ervaring.

" moet je goed luisteren, dat zag je nou aan mijn vader en moeder! En ik vergeef het haar ook nooit ook! WAT?? Dat zij mijn vader, nou ja, niet vergeven heeft hè, dat kreng, dat vergeef ik haar nooit"