Jingle Bells

Kerst, Haarlem 1998


Jingle Bells en rosbief
snijbonen en peertjes toe
Kerststal, kindje Jezus
os en ezel zijn al moe
Nachtmis of Kerkspleintje
samenzang, kaarsen aan
kerstboom met versiering
en bij dat kindje
even stil blijven staan
nu zijt wellekome
Jesu Lieve Heer
Ik hebt het TE vaak vergeten
daarvoor schaam ik me nu zeer

Dromen

Soms blijf ik staan en staar voor me uit                                          dec 1985
en realiseer me
dat ik sta te dromen

en zie dan plots
als door een ruit
al die ik bemin me nader komen

ik herken gezichten, 'k herken hun lach
ik zie handen
naar me uitgestoken

en wie ontbreekt, dat lag aan mij
met hem of haar
had ik gebroken

de volgorde herken ik haast
maar voorop staat
dat is me zeker
eerst Gert en Helma, Joep ernaast
daarna wordt het wat onzeker

men lacht en loopt, begint te zwaaien
ik krijg het warm
van binnen uit
ondanks dat 't begint te waaien

dan loop ik door en kom tot mezelf
en realiseer me dat ik stond te dromen
maar het blij gevoel
dat blijft me bij
dat 'k ieder die ik echt bemin
zo wuivend langs zag komen

de huisvrouw

de huisvrouw                                           februari 1985

toen ze haar handen uit de tobbe haalde
was haar arm zo verrimpeld
dat ie leek op opa's neus
als die had gepimpeld
en van zijn kroegentocht verhaalde

het schuimend sop van de maandagwas
zat zelfs op haar bezwete hoofd
heur haar hing daar in slierten
zo erg, dat een ieder had geloofd
dat zij, mevrouw, de werkster was

en terwijl ze haar transpiratie rook
dacht zij, weer doorgaand met de sokken
(van man en studerend zoon
die voor zijn tentamens zat de blokken)
'k ben huishoudslaaf en blijf dat ook

ze wrong daarna de was goed uit
haar handen hingen het aan de lijn
met houten knijpers, in de zon
ze dacht: ik wil geen vrouw, geen moeder zijn
ik heb genoeg ervan, ik wil er uit

en daarna ging ze sloffend naar binnen
waar alles nog naar boenwas rook
ze keek trots haar kamer rond
haar blik trof de stapel strijkgoed ook
waar aan ze moest beginnen............

farce

" moet je goed luisteren, het is toch allemaal een farce"


Terwijl mijn handen over de type machine gaan, dwalen mijn gedachten terug. Ik stapte naar voren mijn sigaret nemend en sprak het kleine vrouwtje aan. Duidelijk italiaans. Een snor van donkere haartjes op haar bovenlip. Geblondeerde haren, strak naar achter gekamd. "En laange wit broek, maat 53" zei ze, ' heb ik niet meer ' repliceerde ik en ze draaide zich al om. " daank U wuel" en weg was ze. De wind van de opengaande deur waaide haar parfum naar binnen. Veel te zwaar voor zo'n klein wijfie!

" moet je goed luisteren, iedereen speelt toch komedie, ja , ik geloof dat ik wel eerlijk ben, ik wel!"

Toen ik door de winkel liep schoot me ineens te binnen dat ik het zonnescherm nog moest ophalen: kastje open, touwtje trekken met mijn volle gewicht, en hup, daar ging het logge witte ding de hoogte in. Zon straalt de tent binnen. Nu maar meteen de airco aanzetten ondanks de koelte die er nu nog is. Anders is het in 10 minuten te heet in de zaak. Ik schenk mezelf een gekoeld glas water in en neem een grote teug. Te groot! Het schiet verdomme in mijn luchtpijp en ik steek zowat de moord, hoest me een ongeluk en kan even door mijn betraande ogen niets meer zien. Maar het klaart op. Langzaam klaart het op en kijk ik naar mezelf in de spiegel en zie dat mijn hoofd een soort rode biet is. Gelukkig tijdelijk, weet ik uit ervaring.

" moet je goed luisteren, dat zag je nou aan mijn vader en moeder! En ik vergeef het haar ook nooit ook! WAT?? Dat zij mijn vader, nou ja, niet vergeven heeft hè, dat kreng, dat vergeef ik haar nooit"

Ain't she sweet ?

Ain't she sweet ?

Ain't she sweet? See her walking down that street.
Yes I ask you very confidentially, ain't she sweet?

Ain't she nice? Look her over once or twice.
Yes I ask you very confidentially, ain't she nice?

Just cast an eye in her direction, oh me oh my, ain't that perfection?

I repeat, well, don't you think that's kinda neat?
Yes I ask you very confidentially, ain't she sweet?

buurvrouw

Tekst en melodie boeiden me zo, dag opschrijven noodzakelijk was             aug 1984
tekst: Robert Long  van de LP " kleine jongen"

ik heb mijn buurvrouw voor mijn ogen zien verkrotten
al niet zo jong meer toen haar man het leven liet
ze bleef een week of zeven binnen
heel alleen met haar verdriet
nou ja, haar zoon woonde beneden
maar begreep haar niet
na dertig jaar van lief en leed opeens
die leegte in het verschiet
en 1 muur verder een laag of wat behang
daar woon ik zelf alweer zo'n kleine 10 jaar lang
en kon haar ook niet helpen
dat is dan het rotte

ik heb mijn buurvrouw voor mijn ogen zien verkruinen
toen ik de planten water gaf op mijn balkon
kwam zij op 't hare staan met
rood behuilde ogen in de zon
terwijl ik vrolijk, geforceerd,
over het weer begon
en zij haar tranen maar ternauwernood
bedwingen kon
en haast onhoorbaar schoof haar zoon beneden haar
de deuren dicht, die was allang met moeder klaar
ik ging naar binnen
om de afwas op te ruimen

ik heb mijn buurvrouw voor mijn ogen zien verzuipen
onvast ter been als ze een boodschap had gedaan
de lege sherry flessen die ze
bij de vuilnisbak had staan
ik knoopte af en toe, nog weleens kort
een praatje aan
maar wat helpt praten voor wie niet
alleen de nacht durft in te gaan
en 1 zo'n nacht ging niet meer
ze was te ziek
de ambulance nam haar mee
naar de kliniek
........................

ik heb mijn buurvrouw voor mijn ogen zien verzuipen
misschien herstelt ze wel en redt ze het nog best
toen ik die avond naast mijn
liefste wilde kruipen
dacht ik aan haar
en aan haar leven dat haar rest
het is gek hoe zoiets toch
je hele dag verpest
...........................

ik overweeg

ik overweeg, bedenk, beschouw                                         maart 1991
verwen mezelf met gedachten
die waarlijk langer konden wachten
en elke stelling die ik onderbouw
met al m'n geestelijke krachten
wordt net zo snel weer onderuit gehaald
ik kan, (ik heb te vaak m'n tol betaald)
geen zekerheid verwachten

voor Helma

voor Helma                                                  november 1998


De wind speelde met je blond koppie haar
verwarde het en blies lokken
verwaaide het als vlokken
van golven in de branding
en ik staarde vol vertedering ernaar

ik ben trots op jou, jij kleine blonde vrouw
op de glimlach in je ogen
die mij nimmer bedrogen
ook al hebben we wel koel gedaan
ik hield en hou van jou

terugziend wil ik je bedanken
en aan je blonde koppie haar
en al klinkt het misschien raar
in gedachten zeg ik: dank je
voor het samen blij zijn en het samen janken.

en als je haar buiten ziet

                                                                                        september 1989
en als je haar buiten ziet  
is ze zo mooi en vol met gratie
maar ik vertrouw d'r niet
ja visueel
belooft ze veel
op seksueel
gebied                    

maar even later
als ik zinnig ben
komt toch de kater
omdat ik weet
wat ze me deed
en ik vergeet
haar even later

2x mijn stemming

2x mijn stemming binnen 1 dag                                 november 1998


SOMS ZOU IK WILLEN SCHREEUWEN
HET IS NIET EERLIJK
HET IS GEMEEN
SOMS KAN IK M'N JANKEN
NIET BINNEN HOUDEN
KLINKEN M'N TRANEN
DWARS DOOR MIJN PRATEN HEEN


IN HET VELD VOL BLOEMEN
WUIVEN TWEE ER MIJ TOE
IK LIG LANGUIT TE LUIEREN
EN AL BEN IK NU WAT MOE
VANDAAG SCHEEN DE ZON WEER
EN LACHTE ME TOE
EN BLEEF IK LUI GENIETEND LIGGEN
MAAR ZEKER WEL VOLDAAN
DIE TWEE KUSTEN ME WELTERUSTEN
MET HUN PYAMA-TJES AAN

een dochter die het huis verlaat

wijze : to all the girls I loved before                                                   10 april 1985
gezongen door vader en zoon

V: op een dochter die het huis verlaat
Z: op een zuster die nu eindelijk gaat
V: ik vind het een gemis
Z: 'k ben bij dat 't zover is
V: joep, stop met dat soort stom gepraat
V: op mijn dochter, nu getrouwde vrouw
Z: oh, lieve hel, ik hou van jou
V: hoor hem nu lollig zijn
met een hartje oh zo klein
als mettertijd zijn dochter trouwt

V:'t is allemaal zo snel verlopen
van niets naar 23 jaar
van kleine meid naar nu getrouwd zijn
ben berkeroo naar bestevaer

Z: daar tussenin de johan verhulstlaan
u sloeg een stukje over pa
en lijden dat ik leed
vandaar dat ik zo lekker ga!
V: van 5 jaar 1 Geneve jaar
dus 4 jaar samen met mekaar
hel, mij deed het steeds plezier
ondanks die mafkees hier
hij doet vandaag wel erg raar

maar aan alles komt een einde
ook aan je jeugd in het ouderlijk huis
dan sta je nieuw, zo met z'n beide
creëert je eigen nieuwe "thuis"

V: op een dochter die ons nu verlaat
Z: op helma die het huis uit gaat
V: ik vind het een gemis
Z: misschien dat 't wel zo is
V: ben blij dat je normaler praat
Z: op Helma, zus het gaat je goed
V: op Rob die met haar verder moet
gemeend van hem en mij
een toost op jullie bei
oh hel.....het gaat je verder...... harstikke goed.

schemerlicht

zo aan het einde van de dag                                maart 1988
in het vage schemerlicht
kijk ik stil naar je gezicht
en zie ik jouw milde lach

heb ik daarom dat gevoel
dat het beter ging vandaag
dat ik meer van je verdraag
net iets meer weer voor je voel?

Jan van Eck

Jan van Eck                                           30-7-1969

zak, ik mocht je zo graag    
ik ben blij dat ik je heb mogen meemaken
van dichtbij
privé
met al je hebbelijkheden en onhebbelijkheden
met je ontevreden trek in je gezicht
die plots veranderen kon in een gulle lach
ik ben er kapot van dat je er niet meer bent
oh ja, afleiding genoeg
ze gingen vandaag naar de maan
aardmannetjes in gekke pakken
daar had je bij horen te zijn
jij en je zoon
maar je dacht onkwetsbaar te zijn
in je stalen monster
dat je bestuurde en bestierde als geen ander
ik mis je
zoals zovelen je zullen missen
in meer of mindere mate
je vrouw, die je liefhad
de dochter die je dikkert noemde
we missen je
toen ik je zag werd ik kwaad
om je onvoorzichtigheid
je roekeloosheid
waarmee je met je leven hebt omgesprongen
met dat van jezelf en dag van anderen
met dat van je oogappel
hij lag er als een onschuldig mensje
een mannetje dat naar je opkeek
je adoreerde
jan, ik mis je
om de privé gesprekken
waar in jij mij en ik jou leerde kennen
je bravourgebaren en
je hoffelijkheid
"immer charmant"

je gulheid voor anderen
en je diep religieuse instelling
je eerbied voor je ouders
die me mij vaak trachtte bij te brengen
jan, we missen je
Ria en Marjolein het meest
zak, waarom, waarom nu al?
ik mocht je zo graag.                                          

in het ziekenhuis

In het ziekenhuis                                                  november 1998


half 11 's avonds laat
en ik probeer mijn emoties te rangschikken
ik heb vanmiddag tijden het bezoek
Dominique van pret zien hikken
ik heb haar vastgehouden
ik gaf haar een dikke zoen
zoals verliefde opa's vaker doen
en gisteren kreeg ik een stevige knuf
van Helma en Lean
maar al zijn mijn handen nu duf
van de reuma
iets wat ik helder beseffen kan
is dat ik dit op de computer
zal moeten overdoen
want zelfs m'n handschrift
lijkt niet meer op dat van toen

wat ik echter wel mag beleven
is de pret, het plezier
met allen die me zo na zijn
en die me ook zo trouw zijn gebleven

m'n dag is ten einde
m'n pillen zijn op
morgen iets beter
flink zijn, even flink zijn
kop op.

je deed me pijn

je deed me pijn                                            september 1968
alleen doordat ik je zag
want het enige wat ik mag
is jou voorgoed vergeten

jou weerzien maakt
mij van streek
zodat ik weinig leek
op die ik anders ben

geboren en getogen bij Hooij

Ter ere van het Gouden Huwelijksfeest van Dhr. en Mw. van Leeuwen op 29 januari 1981

De wijs van het lied is: Guus kom naar huus......de koeien staan op springen enz.

U praatte steeds over toen die crinoline
de meesten van ons hadden nog nooit zo´n ding gezien
Nou, we bedachten toen een eigentijdse versie
we laten U dus steeds opnieuw ´n nieuw gezichie zien.....

Paula

Dit is dus het lied van die 7 kleine kinderen
geboren en getogen bij Hooij R L
behalve dan de oudste die heette toen nog Treesje
we noemen haar nu Paula, dat weet toch iedereen
zij kwam te wereld op het Brouwersvaartje
d'r vader was toen bakker, nou ja zo'n kouwe dan
met koek en comestibles moest hij zijn brood verdienen
terwijl z'n vrouw Marie de klanten helpen kan

Dit is het lied van die zeven kleine kinderen

ze speelden en ze stoeiden bij Hooy op de R 1

In....middels zijn ze allemaal volwassen

kinderen worden groter, daar kom je niet omheen.

Jan

en die toen kwam was nog maar net geboren
je hoorde 't kind nog schreeuwen, 't lag nog in de wieg
toen het dan de naam kreeg van Pa aan vaders zijde
ze noemden hem dus Jan, U weet dat ik niet lieg
nou dat was een lastpost, dat hebben ze echt geweten
en driftig daar nog bij, met recht een moeilijk kind
de ergste van de stunts die hij heeft uitgevreten
was 't gooien met dat potje, vol met zware inkt

Dit is het lied van die zeven kleine kinderen

ze speelden en ze stoeiden bij Hooy op de R 1

In....middels zijn ze allemaal volwassen

kinderen worden groter, daar kom je niet omheen.

Ria

7 oktober anno 37 een dochter geboren, dat was no 2
(een zoon en 2 meiden, wat kan een mens nog wensen)
de naam van haar moeder, Maria, kreeg ze mee
nou dat was een moppie zo'n lekker donker kindje
maar hou d'r in de gaten, ze was pa z'n lieveling
zat ze zonder geld, ze hoefde maar te huilen
of hij betaalde graag, ze kreeg dus weer haar zin

Dit is het lied van die zeven kleine kinderen

ze speelden en ze stoeiden bij Hooy op de R 1

In....middels zijn ze allemaal volwassen

kinderen worden groter, daar kom je niet omheen.

Linn

maar effe later, U zult het niet geloven
't was in december, de wind woei om het huis
d'ooievaar met, .... stijf bevroren poten
die bracht Leontien heel veilig bij ons thuis
weer zo'n blond kindje, een schatje om te zien hoor
maar ik moet eerlijk wezen, ze leek op onze Jan
driftig zodat ze helemaal blauw kon worden
met Pa steeds aan de stok, die kon er ook wat van

Dit is het lied van die zeven kleine kinderen

ze speelden en ze stoeiden bij Hooy op de R 1

In....middels zijn ze allemaal volwassen

kinderen worden groter, daar kom je niet omheen.

Ben

Ja, toen die kwam
wat best een aardig ventje
hij deed zijn ogen open en zag ons allen staan
b'teuterd en bleek lag dar dat kind te kijken
als Bennie zou ie later door de oorlogsjaren gaan
dat jong dat was een slanke met kleine blonde krullen
ja 't is haast niet te geloven, maar heus ik was er bij
dat ie nou wel anders is, dat moet 'm dan toch zitten
in 't veel besproken toetje, dat ene extra ei

Dit is het lied van die zeven kleine kinderen

ze speelden en ze stoeiden bij Hooy op de R 1

In....middels zijn ze allemaal volwassen

kinderen worden groter, daar kom je niet omheen.

Pien

na de bevrijding is 't pas geworden
dat weer een spruit zich aandient
verdomd, 't was weer een meid, Ineke kwam.. dat is later Pien geworden
't gezin was nu opslag tot 6 man uitgebreid
3 van die dochters en nou dus weer een vierde
2 van die jongens en nog was 't niet compleet
je moet eerlijk zijn, 't gewoonweg toe gaan geven
't was geen half werk, zoals men dat toen deed

Dit is het lied van die zeven kleine kinderen

ze speelden en ze stoeiden bij Hooy op de R 1

In....middels zijn ze allemaal volwassen

kinderen worden groter, daar kom je niet omheen.

Wim

En nu dan de laatste, dat is onze Willem
de laatste dus ook in dit schone lied
en al zullen de laatsten de eersten dan wezen
vanavond geldt dat voor hem helaas niet.
En al ben ik het dan zelf, ik moet u hier bekennen
ik zit ´r echt niet mee, ik kom er even goed
ze vinden m´eiugenwijs, noiu ´t kan me niet veel schelen
gooi ´t maar in m´n opet, of in m´n hoge hoed.
En de moraal, het moest er van komen
Zeven kinders sterk, in ons ouderlijk huis
´n soort crinoline, maar dan wel wat moderner
we waren zo samen weer eventjes thuis.

Dit is het lied van die zeven kleine kinderen

ze speelden en ze stoeiden bij Hooy op de R 1

In....middels zijn ze allemaal volwassen

kinderen worden groter, daar kom je niet omheen.

vastentijd

vastentijd                                     november 1967

ik weet nog dat
ik stond of zat
en luid de kruisweg bad
nadat we samen
ter kerke kwamen
oh heer bescherm ons. amen

ik weet nog dat
ik de afstand mat
die je tussen staties had
fier trok pastoor
met zang van 't koor
de kerk dan door

ik weet
hoe Jezus leed
ons knielen deed
't Stabat Mater
Zijn roep om water
Zijn kruisdood later

ik haatte
de soldaten
die niet vergaten
te dobbelen om Zijn kleed
dat is wat 'k nog weet
 en niet vergeet

Ik weet nog dat
ik stond of zat
en luid ......

SMEEKBEE

Geschreven naar aanleiding van een zeer kortstondige                            begin 1957
verkering met Clara Huneke

SMEEKBEE

gij met uw volle rode lippen
die ik zo hartstochtelijk begeer
gij met uw reine, kuise liefde
die ik met mijn hele hart vereer

"God laat ons samen zijn in lief en sterven
oh, laat me toch uw liefde erven" 

gij met uw mooie ronde borsten
uw liefde ben ik nimmer waard
gij met uw smalle slanke heupen
wat is het dat mijn bezwaart?

"God laat ons samen zijn in lief en sterven

oh, laat me toch uw liefde erven" 

gij met uw kristallen reeën ogen

is ook uw hart zo vederlicht

gij die zoveel schoon kan bogen

is uw liefde op mij gericht?

zo ja, oh laat ons dan saam herhalen

de bee die god alleen begrijpt

hij kan zoiets het best vertalen

hij weet hoe mijne liefde rijpt

"God laat ons samen zijn in lief en sterven

oh, laat me toch uw liefde erven" 

"Gij die het groot heelal bestuurt

blijf tot het einde onzer tijden

dicht, heel dicht in onze buurt" 

" vrij zijn "

ik zet alles nog 'n op een rij                        september 1991
ik overleg, bedenk en overweeg
ik maak me als het ware vrij
en voel me daardoor minder leeg

want nu ze weg is uit m'n dagelijks doen
al kan ik 'r nooit echt helemaal vergeten
haal ik als 't ware een spons over m'n lei
maar 't "vrij -zijn" ....
ben ik nu al weer vergeten

bollende fokkezeilen

de blazende ballonnen                                          1967
die bollen als fokkezeilen
op buitengaatse plezierjachten
borrelen van steriele vloeistoffen
die purper aandoen
in het kale licht van TL buizen.

glazen ploertendoders van 1967
die door met gummi-handschoenen beklede handen
worden voorzien van nieuwe impulsen
opdat ze nog doeltreffender zullen zijn
voor de kwade geest
die ze zal gebruiken.

blijf borrelen, steriel stinkend glas
blijf purper aandoen in het licht van TL
ik houd het liever op
buitengaatse plezierjachten
met bollende fokkezeilen.

vrijage

vrijage                                     februari 1968

oh, ik weet een bloem te staan
en ik zal 'm voor je plukken
je moet 'm dragen in je haar
je moet 'm dragen heel het jaar
of nee, ik zal steeds nieuwe plukken
steeds nieuwe zal ik plukken
ze groeien daar in 't veld
ik heb ze vroeger wel geteld
nu weet ik niet meer hoeveel er staan
kom laat het mij je wijzen
geef mij je hand en laat ons gaan
naar 't veld waar al die bloemen staan
die ik je graag wil wijzen
ik wil ze plukken ook voor jou
en zal ze toeven tot een bos
terwijl we rusten op het mos
dat doe ik dan voor jou
dat doe ik gráág voor jou
en ik wil nog veel meer doen
ze wijzen, toeven, plukken
me honderd keer wel bukken
dat alles voor één zoen
en voor de tweede zoen
pluk ik er nog eens honderd
je hebt dan bloemen zat
dan vrijen we maar wat
à honderd bloemen voor een zoen
de rest moet je goedkoper doen

Rijmerij

                                                   april 1978


van binnen ben ik dood
en het is stil in mij
het is misschien voorgoed
wel uit met rijmerij

ik sta stil
en realiseer het mij
het duurt te lang
daarom verweer ik mij
en zak weer terug
naar het dolce far niente
maar mijn God
dit is niet goed
het is buiten nu al lente!

ik zou net als daar
moeten groeien en ontspringen
in mij zou ook
het leven moeten dringen

maar toch ....
al sta ik stil
en verweer ik mij
....... dit was
voor het eerst sinds ruim één jaar
weer rijmerij.

"Kreudelbloemen en Bogita's"

Bloemen voor mijn prinses                              5-7-1968


FLANDRIA's en FLORENTINA's
en KREUDELBLOEMEN
ROSATIES en VERGEET MIJ NIET
en honderdduizend zoenen
HERFLORA's en HORTABELS
en ZILVERFLUSSEN
MARGRIETEN en IK HOU VAN JOU's 
en honderdduizend kussen
GROOT GONDELS en PIOENEN
een toefje  BLAUW IN HET VELD
ik ben en blijf verliefd op jou
maar dat heb ik reeds verteld

PERGOLA's en BOGITA's 
en ZONNEBLOEMEN
HEMATIES en  FLAGANDA's 
en zacht je naam steeds noemen
GOUDROLLEN en GERANDA's
een beetje ROSSE RAKKEN
CITRAVELS en TRAVELLEN
ik zou je willen pakken
EMIRA's en wat ROZEN
een ruiker met wat groen
een mand vol bloemen kopen
dat zou ik willen doen

Beschouwing en verklaring

Beschouwing en verklaring                                                              1998?


Veel van mijn rijmpjes rolden zomaar mijn gedachten binnen. Soms 2 of 3 woorden waarvan ik de allitteratie mooi vond, soms 2 of 3 zinnen die gerijmd en wel voorbij dreven en die ik, vaak voor het slapen gaan, gauw neer pende om er later mee door te gaan. Veel van de verliefde gedichtjes sloegen op niemand en van anderen weet ik ook vaak niet meer op wie ze wel sloegen. "Kreudelbloemen en Bogita's" is er een duidelijk voorbeeld van en terwijl ik het zelf een van m'n mooiste vind weet ik niet meer voor wie ik het bedoelde. Zo zijn er meerdere aan te wijzen. Zinnen vloeden rijmend door mijn hoofd, uiteraard vaak ingegeven door emoties.

Spijtig genoeg heb ik nooit een boekje met rijmvormen onder ogen gekregen anders  had ik het mezelf absoluut moeilijker gemaakt om div. stijlen onder de knie te krijgen. Ik tartte mezelf wel soms om zin 1 op 4 en op 5 en op 7 en daar tussendoor zin 2 op 3 op 6 te laten rijmen.
Vaak vond ik teksten van anderen zo mooi dat ik ze MOEST  opschrijven (uiteraard met de vermelding van de originele dichter). Een schitterend voorbeeld daarvan is: " Als liefde zoveel jaar kan duren" maar dat is dan ook van Jacques Brell en de vertaling is van niemand minder dan Michel van der Plas. Daar kon ik niet aan tippen maar het sloeg zo mooi op Gerty en mij dat ik het naar haar vernoemde.  "Je kunt altijd opnieuw beginnen" en dat hebben we dan ook gedaan en we kwamen steeds dichter bij elkaar.

Waarom ik nu zo een haast heb, na jaren van stilstand, om dingen en rijmpjes weer op te schrijven kan ik zelf niet goed verklaren. Voel ik mijn einde naderen of is er weer een productieve fase in mijn leven in aantocht.
Ik weet het zelf nog niet.

Achterin zijn ook veel liedjes-teksten opgenomen, gedeeltelijk eigenwerk voor diverse feestjes maar ook teksten van anderen die mij erg boeiden. De bijbehorende melodie staat steeds vermeld en een aantal ervan heb ik ingezongen met de karaoke en heb ik op een cassettebandje ( in het IP meubel) bewaard.

aan mijn zij

                                               2-2-1984

Hoe ver voert het mij
langs welke wegen moet ik gaan
wat moet ik laten, wat te doen
om in uw schaduw te kunnen staan
om u te weten aan mijn zij

hoe hoogdravend moet ik spreken
hoe literair of elitair
wat moet ik worden, wat te zijn
of als de vos de passie preken
om u te weten aan mijn zij

want.....

ondanks mijn pogen en al mijn streven
ondanks de inzet van mijn spel
weet ik nog steeds niet wat te doen
maar realiseer mij evenwel
dat ik nog veel meer heb te geven
om u te weten aan mijn zij

dus ik blijf pogen, vol venijn
'k wil steeds een nieuwe weg in slaan
steeds nieuw en anders worden
of als u het wil... hier blijven staan
en dan gewoon mezelf zijn
om u te weten aan mijn zij

100x

18 december 1998

vanavond zag je het niet meer zitten
schold op alles, was je boos
kon je er echt niet meer tegen even
het zij je vergeven
want die rot ziekte duurt al zo een poos
en de druk op je, is enorm
de winkel, je kerel, je hond, je thuis
je leven heeft geen vaste vorm
de chaos is kompleet
en al maanden zwoeg je je erdoor
zonder dat iemand van ons weet
hoe we hulp kunnen bieden
hoe helpen wij jou hier door

in gedachten ben ik nu heel dicht bij je
en troost je met een zoen
en om je echt troost te bieden
wil ik dat nog wel 100x overdoen

stad waar ik

stad waar ik                                                   15-11-1972
leerde vrijen
en beminnen
leer mijn min
dat ik anders ben
dan jouw hoge torens
dan jouw gouden
vlaggenmasten
en ijzeren standbeelden

dat mijn voetstuk
niet massief is
leer haar
dat ik
als de boswachter ben
van lady chatterly
niet zo driest misschien
niet zo seksueel misschien
maar wel vol met geuren
van bladeren
en met handen
die mijn min
willen liefkozen
om het liefkozen.

zo een jaar of wat geleden

                                                           september 1981
zo een jaar of wat geleden
ik weet verdraaid niet meer hoe lang
kwam ik je in het centrum tegen
bet blossen op je wang
zo een lange blonde, straal verliefde
en puistig uitziend raar figuur
liep naast je, hield je hand vast, lachte
en  kuste je vol vuur
ik dacht terug en zag even weer
je schuchter staan in het speelkwartier
geen jongen keek toen
geen meisje speelde met je
je was altijd alleen
Annie van Lier.

Gerty

 Gerty                                       (1998?)


Droom ik of beschouw ik
sta ik stil bij m'n eigen woorden
of dans ik op akkoorden
die door de melodie van mijn gedachten
zonder dat ze mijn humeur verstoorden
tot pareltjes van muziek verworden

het golft af en aan
in mijn vandaag zo speelse geest
en voor degene die dit leest
zal de muziek misschien herkenbaar zijn
iets wat al eerder is geweest
als champagne op een vorig feest

ik droom, ik weet het zeker
en voel me er blijmoedig bij
ik voel de toekomst zwevend aan mijn zij
laat de champagne dus maar knallen
het feest is echt nog niet voorbij
met jou trouw aan mijn zij

conditie test

Conditie test                          juli 1968


de mannen in hun witte jassen
hadden tafels vol instrumenten
en klokken en meters met wijzers
en op een stalen fiets
zat een mens van vlees en bloed
die niet leek op de laboranten

de chronometer tikte rustig
naar de start minuut
het sein voor de mens van vlees en bloed
om alles wat hij aan kracht bezat
eruit te persen, totdat
hij niet verder zou kunnen

" dertig seconden na nu"
zei de stem via de luidspreker
en toen was het zover
de pedalen gingen eerst langzaam
en daarna sneller in het rond
en de klokken en wijzers liepen mee

een bloeddrukmeter op zijn arm
een spierreaktiemeter op zijn borst
een zuurstofbuis zijn mond
een .... ach, die mens was gevangen
in een wirwar van instrumenten
en het zweet gutste van zijn blonde kop

terwijl zij voort zwoegde
terwijl zijn hart stampte
als een motor van een sleepboot
depte de koele laborantenhand
zijn transpiratie weg
met een viscose-spons

" de grens, de uitputting nadert"
zei de stem via het koude apparaat
een gesteven jas kraakte
en de blonde reus kon niet meer
zweet stroomde langs zijn benen
langs zijn rug en de rest van zijn lijf
en hij dacht dat hij braakte

zwaar hijgend was hij afgestapt
zich vasthouden aan zijn home-trainer
want hij duizelde, terwijl de wijzers stilstonden
de laboranten bekeken hem
en de cardiogrammen
en ik geloof dat ze beiden haatten

nee, daar vergis ik me
ik geloof dat ze hém haatten
niet die papiertjes
die waren mooier dan die mens
die, zelfs nu, met één houw
ze nog bewusteloos kon slaan

TWEE KNIEËN KNIELDEN IN HET GRAS

de eerste twee regels zijn van DAAN ZONDERLAND maar boeiden mij zo, dat doorgaan een noodzaak werd


                                                                                       27-03-1984


TWEE KNIEËN KNIELDEN IN HET GRAS
OMDAT HUN BAAS AAN HET BIDDEN WAS


" oh lieve Vrouwe, vergeef het mij
't komt door het gras hierin Uw wei
dat ik geknield zo voor u zit
en stiekem in Uw gras wat bid"
" oh Maria, Maagd en Moedermijn
wat moet het voor U zalig zijn
om in zo'n witte wolk te wonen
heel Hemels, torenhoog te tronen
en neer te kijken op dit groene gras
ik wou dat ik nu bij U was
opdat ik met U mocht beleven
dat heerlijk stukje hemelleven"
"Oh, lieve Vrouwe vergeef het mij
ik bid zo graag zo in Uw wei"


twee knieën strekten zich, wat nat
omdat hun baas gebeden had.

lieve heer

dec 1985

bijna vergat ik vandaag alweer

aan U te denken, lieve heer 

aan Pien

aan Pien                       6-2-1969


don't worry about me
I'll come over it
even, if I don't know how
even, it shakes me a bit
I'll come over it

my personal problems
are nothing in this world
I know, this world is full of war
full of men fighting for peace
but please
set me free
from the problems so near to me

so, one day I can say
I am over it
even it shook me a bit

woordrijmel

WOORDRIJMEL                        diensttijd 1956


MUSSET dat was een dichter
die in 1810 begon te leven
MYOOM is een gezwel
dat krijg je soms bij beven

MURILLO was een schilder
vooral van volksmensen
VAN MUYDEN was een rechtsgeleerde
met hooggespannen wensen

"'t liefste zou ik jou toch wensen"

LYCOPODIUM is een wolfsklauw
('n plant wat varen-achtig)
LYSANDER was een veldheer
Spartaans en groot, zeer machtig

" wij worden vast wel tachtig"

Maar waarvoor dit gekronkel
zult ge u zelf vragen
wel, hetgeen ik hiermee zeggen wil
Ik hou van U tot eind der dagen!..........

"het spijt me"

"het spijt me"                               eind oktober 1998


mijn "se moppie" met haar toen
nog kort geknipte jongenskoppie
was en blijft mijn eerste knuffel
d'r zachte huidje, d'r bolle toet
die me terug verlangen doet
naar het spel, het vrijen met
dat kleine babylijfje in ons grote bed
als later Joep zich meldt
na die kleine lieve meid
is een ding dat ik zeker weet
dat je nimmer met hem vrijt
zoals ik dat met m'n semoppie deed

nu jaren en heel wat versjes later
het ik 'n schuldgevoel
omdat ik toen niet heb beschreven
wat ik met haar heb mogen beleven
wat ik toen en nu nog voor haar voel

Fiets

Fiets                       woensdag 16 december 1987

Hoera, ik heb een fiets gekregen!
'n zwarte... en uit India nog wel
van Youph, die heeft 'm meegenomen
bij thuiskomst vanuit Israël

gebronsd en blond stond hij weer voor me
met baard, zeg van 'n dag of drie
na 5 maanden koester ik me aan zijn glimlach
en aan de gein die 'k in z'n ogen zie

hij is wat slanker, ook iets ouder
en meer dan vroeger staat hier een man
'n trots gevoel doorgloeit me, 'k zou willen schreeuwen
" hier staat de zoon van deze Jan!"

"haricot vert, doe maar een pondje"
samen staan we bij de groenteman
dat bruine koppie, heel vlak naast me
die glimlach die me zo ontroeren kan

en weer ervaar ik: " Let dan op, mens"
"dit is mijn zoon, dit is MIJN man"
"geen sla, hoe mooi en vers ook,
die 't hierbij ook maar halen kan!"

maar, ik zeg niets en hou me zwijgend
m'n blik verraadt al veel te veel
hij moet het voelen, 't is haast tastbaar
ik word te snel sentimenteel

maar.... later, met wat wijn, aan tafel
heb ik nog steeds dat raar gevoel
wat een vreemde nooit zal kunnen vatten
terwijl hij weet, wat ik bedoel

Ik heb vandaag een fiets gekregen
van Youph, net terug uit Israël
en over die fiets, ja dat beloof ik
vertel ik later heus nog wel

op Leanne en Joris

op Leanne en Joris                           november 1998




ze rennen als veulens door de kamer
achternagezeten door hun eigen jeugd
stoeien, plagen, kibbelen, knuffelen
en schenken mij, hun opa, vreugd
verstolen kijk ik doe
en lach van binnen

Voor Hans Pelt - Met Schade

Voor Hans Pelt                    (suzanne/VOF de kunst)   1982

'k had laatst schade op vakantie
in Oostenrijk , op wintersport
'k was het formulier vergeten
zo'n origineel schade rapport
daar stan je dan in het buitenland
dus bel je dan met Nederland

met schade, met schade

met schade bel ik Hans Pelt weer op

't was een butsie in mijn bumper

'n deukie op mijn linker deur

en mijn hand was knap gekneusd zeg

en in m'n jas zat ook een scheur

en opeens pak ik de telefoon

en ik vraag met mijn meest vriendelijke stem

of Hans het soms weer regelen ken

en ik denk bij mezelf 

waarom nu, waarom ik ....

met schade, met schade

met schade bel ik Hans Pelt weer op

met schade, met schade

met schade bel ik Hans Pelt weer op

mijn vakantie gaat dus verder 

ik neem nog maar een flinke neut

val dan prompt uit de cabine

ja, ik was ook echt wel wat teut

kom goed terecht, maar breek m'n ski

ik denk dan prompt, je weet aan wie

met schade, met schade

met schade bel ik Hans Pelt weer op

-

ik ben nog steeds op ski-vakantie

ik had wat panne, maar nou ja

d'r zal nu wel niets meer gebeuren

als ik voortaan rustig ga

totdat je vanuit het verre Holland hoort

'n inbreker heeft daar de rust verstoort

met schade, met schade

met schade bel ik Hans Pelt weer op

met schade, met schade

met schade bel ik Hans Pelt weer op

ik bel Hans met schade op

Link naar karaoke versie van Suzanne

Dochters

"dochters"

zo laat op deze avond

kijk ik op m'n tekstverwerker

en realiseer me dat 

dat ze inmiddels moeder is

en mijn kleinkinders toestopt 

ook al willen die 

liever

stoeien met hun papa

_

Petit bon

Geschreven naar Herman Pieterson                        1956

Petit bon

hier in de grauwe sombere kamer
zit een olijk hoofd tegenover mij
zijn vondsten zijn van gouden klater
zijn praten is al balkenbrij

uit Twente komt ie, het zal niet zo wezen
de schertspersoon, ons aller vrind
het is als of hij het niet kan laten
en steeds op nieuwe nonsens zint

hij moet als ik, ons land verdedigen
doch kolder is zijn specerij
daarmee zal hij zijn vijand overwinnen
zij sterkste wapen is zijn praterij!

ik kan me urenlang vermaken
met hem die recht uit Twente komt
en tussen diep-gewortelde gesprekken
zijn nieuwe gevonden nonsens pompt

mijn grote wens is eens te reizen
naar de streek waar mijn ami in woont
opdat ik Twentse lieden lere
'k weet zeker dat het de moeite loont

Bij een Tompoes verhaal

Bij een Tompoes verhaal                                 1969?

Toen ik dit zag
moest ik denken aan een tijd
die ik niet meer over
zou willen doen
aan toen.......
dat ik ca. 14 was

Kapitein Rob
Erik de Noorman en Dick Bos
Prins Valiant en consorten
" die goeie ouwe tijd"
wat ben ik blij dat
die voorbij is

Nee, nudan!
alledaagse dingen
met Helma en Joep
met lachen en ruzie
stoeien in de tuin
of 's avonds een knuffel in bed.

Ballade op de vrouw

Ballade op de vrouw                                 december 1955




lieve ogen
kuise mond
ronde lippen
samenstond
fijne vingers
lieve handen
smalle polsen
liefdesbanden
gouden haren
gouden hart
slanke armen
liefdessmart
zacht gefluister
tere stem
nachtelijk duister
manneklem ...... 

Dominique

Dominique                            29-11-1998


Zondag hield ik haar vast
terwijl ze zat op mijn schoot
zonder steun van anderen
zonder dat 'n ander me te hulp schoot
het geluk haar zo vast te houden
terwijl m'n armen en handen
de kracht daarvoor eigenlijk missen
dat geluk moet toch wel zichtbaar zijn geweest
voor wie op mij lette

Heel even

                                                                     juli 1991                                  

Héél even 

kwam je in mijn leven

Zonen

 "Zonen"

vandaag en gister was

het 

anders

morgen en volgend jaar

op 

nieuwjaar

telkens weer

die radio-storing

en engles op die 

lijn

zonen vliegen uit 

naar Maastricht of Antibes

daar is ie nog nooit 

geweest.

Ik ook niet _

Pure Pissigheid (Beschouwing en verklaring)

"Pure Pissigheid"                             eind jaren 90 (?)


"Pure Pissigheid" is een klein bundel met proza, 
zoals die tegenwoordig lekker verkoopt aan "literair geschoolden". 
Ik mik met dit werkje niet op de lezers die mijn smaak hebben of anders gelijkgestemden. 
Ik wil slechts aantonen dat dit soort schrijverij nonsens is;
hoe literair het ook klinkt, het blijft "Bullshit"


Zinnen of flarden daarvan komen op en worden neergepend.
Logica ontbreekt en dat schijnt zo te horen
Met deze bundel uit de schrijver slechts zijn "Pissigheid".

Zonder naam (Gele lichten)

                                                           15-10-1957
Ik zie de gele lichten gloren
en over het wijzig IJ
kan men de schepen horen
hun schrille toeterij

plots duikt dan in het duister
'n zwaar gebouwde sleepboot op
met lichten aan zijn flanken
en wit geverfd aan zijn kop

hij trilt van kracht dees stalen sleper
dit meesterstukje van techniek
en diep daarbinnen zingen zuigers
die onversaagde brommuziek

" gij sleper waardt ter aller tijden
de grootste van ons land
gij bracht tenslotte ons samen
't vreemde water en het vaste land "

en ik, ik zie de gele lichten gloren
en over het wazig IJ
kan men de schepen horen
hun schrille toeterij ....

Zonder naam (krediet)

zal ik later ooit begrijpen
al de zenuwen die ik had
om te weten dat
ik nog meer rood stond bij de bank

op Gerty

op Gerty                          Spaarneziekenhuis november 1998


ik overdenk in deze kille gang
terwijl het nachtelijk uur snel nadert
dat we vaak en veel te lang
vochten, mensonwaardig
en dat m'n oordeel meestal hard en heftig was
dat spijt me echt
dat gaf geen pas


ik overdenk in deze kille gang
dat je me dagelijks optilt, me lijflijk draagt
niet gisteren, vandaag, nee al jaren lang
m'n huilbuien en m'n dips verdraagt
mijn zieke lijf op 't jouwe leunt
en ik je haast niets geven kan 
dat jou echt steunt


stil hoop ik dat je zo verder gaat
ook al zal het de pijn in mijn lijf niet verdrijven
't maakt het draagbaar, jij bent mijn maat
en ik hoop dat je dat zal blijven
ik denk aan alle lief en leed
en denk liever nog aan alle goede dingen
die ik zo graag met je deed

' s morgensvroeg

's morgens vroeg                                  november 1986


's morgens vroeg, in het nog natte bos
loop ik met slome pas
m'n beide honden snuffelen aan struiken
en doen dan, gelijk een tweeling
gezamenlijk hun ochtendplas
de nu nog vaal blauwe lucht
hangt boven me te gloren
de natte bomen wachten op de zon
opnieuw is er een dag 
in 't nog slapend bos geboren


naarmate ik langer loop
zie ik de lucht "verblauwen" 
het bos verkleurt, wat strijklicht hier
wat schaduw daar, 
en ik, ik stap wat onbehouwen
het eerste zonlicht tegemoet
en net als de toppen van de bomen
voel ik, haast sluimerend nog, 
de nieuwe dag, het nieuwe licht 
bij me naar binnen stromen


en als.....
als de natuur het bewijs zou moeten zijn
van uw bestaan
dan heeft U mij vandaag
weer overtuigd