op Gerty Spaarneziekenhuis november 1998
ik overdenk in deze kille gang
terwijl het nachtelijk uur snel nadert
dat we vaak en veel te lang
vochten, mensonwaardig
en dat m'n oordeel meestal hard en heftig was
dat spijt me echt
dat gaf geen pas
ik overdenk in deze kille gang
dat je me dagelijks optilt, me lijflijk draagt
niet gisteren, vandaag, nee al jaren lang
m'n huilbuien en m'n dips verdraagt
mijn zieke lijf op 't jouwe leunt
en ik je haast niets geven kan
dat jou echt steunt
stil hoop ik dat je zo verder gaat
ook al zal het de pijn in mijn lijf niet verdrijven
't maakt het draagbaar, jij bent mijn maat
en ik hoop dat je dat zal blijven
ik denk aan alle lief en leed
en denk liever nog aan alle goede dingen
die ik zo graag met je deed
Geen opmerkingen:
Een reactie posten