Jan van Eck

Jan van Eck                                           30-7-1969

zak, ik mocht je zo graag    
ik ben blij dat ik je heb mogen meemaken
van dichtbij
privé
met al je hebbelijkheden en onhebbelijkheden
met je ontevreden trek in je gezicht
die plots veranderen kon in een gulle lach
ik ben er kapot van dat je er niet meer bent
oh ja, afleiding genoeg
ze gingen vandaag naar de maan
aardmannetjes in gekke pakken
daar had je bij horen te zijn
jij en je zoon
maar je dacht onkwetsbaar te zijn
in je stalen monster
dat je bestuurde en bestierde als geen ander
ik mis je
zoals zovelen je zullen missen
in meer of mindere mate
je vrouw, die je liefhad
de dochter die je dikkert noemde
we missen je
toen ik je zag werd ik kwaad
om je onvoorzichtigheid
je roekeloosheid
waarmee je met je leven hebt omgesprongen
met dat van jezelf en dag van anderen
met dat van je oogappel
hij lag er als een onschuldig mensje
een mannetje dat naar je opkeek
je adoreerde
jan, ik mis je
om de privé gesprekken
waar in jij mij en ik jou leerde kennen
je bravourgebaren en
je hoffelijkheid
"immer charmant"

je gulheid voor anderen
en je diep religieuse instelling
je eerbied voor je ouders
die me mij vaak trachtte bij te brengen
jan, we missen je
Ria en Marjolein het meest
zak, waarom, waarom nu al?
ik mocht je zo graag.