Soms blijf ik staan en staar voor me uit dec 1985
en realiseer me
dat ik sta te dromen
en zie dan plots
als door een ruit
al die ik bemin me nader komen
ik herken gezichten, 'k herken hun lach
ik zie handen
naar me uitgestoken
en wie ontbreekt, dat lag aan mij
met hem of haar
had ik gebroken
de volgorde herken ik haast
maar voorop staat
dat is me zeker
eerst Gert en Helma, Joep ernaast
daarna wordt het wat onzeker
men lacht en loopt, begint te zwaaien
ik krijg het warm
van binnen uit
ondanks dat 't begint te waaien
dan loop ik door en kom tot mezelf
en realiseer me dat ik stond te dromen
maar het blij gevoel
dat blijft me bij
dat 'k ieder die ik echt bemin
zo wuivend langs zag komen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten