knopen

op een warme dag
het was midden in de zomer
zag ik hem lopen
met knopen
aan zijn jas
zo groot dat ik dacht
dat het een vergissing was

maar niets ervan
het hoorde zo
want ook
het knoopsgat
was die maat
zoals het met
een goed knoopsgat gaat

ik stond dus stil
en keek hem aan
(wel wat verbaasd
en zonder haast)
en op dat moment
het spijt me nog
is hij hard weggerend

maar drie jaar later
het was een koude winterdag
zie ik hem weer
en keer
opslag mijn schreden
ik voelde me blij
en erg tevreden

nu zou ik het vragen
niets zou me nog kunnen weerhouden
ik moest en zou
verdomde gauw
het waarom horen
want  met zo een jas
wordt je nou eenmaal niet geboren




dus sprak ik hem aan
en vroeg hem toen